Sessizligin Çığlığı (Bir Bipolar Ruhu)

İki uçluydu duygu durumu. Bir iner bir çıkardı. Benliği bir kabarır, bir sönerdi. Bir gün olur coşku içinde dolaşırken, bir gün olur depresif halde kıvranırdı. Bir gün kelimeleri nirvanaya varır, diğer gün sessizliği bile sessizlikten sıkılırdı. Farkına varanlar sanatçı sendromu derdi, bazıları içinse tanısızdı.

Coşku dolu günleri verimliydi, ama asıl üretken günler depresif günlerdi. Konuşmazdı, sessizdi ama düşünürdü. Kelimeleri uçuşur, dağınıklık içinde doğru kelimelerin peşinden koşardı.

Yaraları vardı, kalbiyse parça parça. Kimseye anlatmazdı, kimse bilmezdi. Zaten herkes bilse de ne fark ederdi. Olur da anlayan biri çıkarsa karşına hemen duvar örer, iyileşeceği günü sabırla beklerdi.